Sabah çağrışımları.. Ve Eylil.. =)

Bu sabah beynim eskilere gitmeyi yeğledi, ben de tutmadım kendisini.. Ama teee lise günlerinden düğün gününe kadar geniş bi yelpazeye sahipti çağrışımlarım!

Şöyle başladı;

Sabah seslerini severdim ben bir zamanlar.. Sessizliğini de.. 

Bir zamanlar ama..

Sırf o sessizliği dinlemek için sabaha kadar otururdum, sesler başlayınca yatağa atardım kendimi.. Ortaokul ya da lisede falandım herhalde..

Şimdi akşamın 9'unda gözüm yatağa bakıyor!

Ne zaman bıraktım diye düşünüyorum da, bunun cevabını en iyi elma'm (irem) bilir sanırım.. Zira onunla tanıştığımızdan beri sabaha kadar oturalım diye yalvarıp ilk uyuyan ben olurum! Hiçbir filmin sonunu getiremem ama uyanınca ilk iş filmde ne olduğunu sorarım! Bazen sohbet ederken içkisine ilaç atılmış türk filmi kızları gibi cümlenin yarısında bile uyurum! Büyük dalga konusuyum yani.. 

Bu sabah uykumu almış uyandım biraz.. 

Biraz ama! (saat 9'da sızıp sabah 7'de kalktığım halde biraz!)

Sessizlik değil, koşturma vardı uyandığım saatte.. Odasında sabahı izleyen/dinleyen değil, koşturmanın tam içinde olandım.. Haliyle aynı zevki alamadım..  Yatak beni çağırdı, gidemedim!

Servise binip Ego'yu açtım ben de.. Pek ayıltıcı bi şarkı olmadı ama Ayçi'm ve Ceyda'm geldi aklıma.. "O" günü düşündüm sonra.. Düğünden çok gün içinde eğlendiğimizi düşündüm.. En son düğün gecesi-daha doğrusu- sabahı arkadaşlarımızı sabah ezanıyla uğurladıktan sonra  sabahın aynı o zamanlarki gibi geldiğini hissettim..Köprüye geldiğimizde mucizevi bi şekilde hala uyumamıştım ve uzuuun zaman sonra ilk defa bu sabah üşüdüm! =)) Üşümek hiiiç bu kadar mutluluk verici olmamıştı.. =)) 

Gel Eylil gel..

p.s. şöööyle güzel bi eylil fotoğrafı aradım ama bulamadım kiii..

zamanın ötesinden gelen edit: yeni bölüm başkan yardımcımız 

kendi kendine geldi ve...

"yarın sana izin veriyim mi?" dedi!!! 

hayır desem olmazdı sanırım.. =))))