Cumartesi gecesi hiç bitmemeliydi bence..
Pazar öğlene kadar son günlerdeki ennn güzel saatlerimi yaşadım sanırım.. Annemde kaldık dün gece.. Çok garipti.. Sevdiceğimle annemin evinde kalmak, gece 2'ye kadar annemin dizinde yatıp, sabah tabak tıkırtısıyla uyanmak ve o tıkırtının annemden geldiğini bilmek..
Annemde bıraktığım penguenli pijamalarımla yatıp, sabah annemle pazar kahvaltısı hazırlamak.. Gazete keyfi yapmak..
Hepsi çok güzeldi..
Ama bitti...
Sanırım evlendiğimiz gün bile evden çıkmak bu kadar zor olmamıştı.. Kapıdan kendimi zor attım..
Yine yağmur vardı.. İyi ki.. Gözlük camlarımı ıslattı bol bol ağladığım belli olmasın diye..
Anlaşılmadı mı, tabii ki anlaşıldı ama kendimi kandırdım biraz..
Sanırım hayatımın hatasıydı anne evimde kalmak.. Biraz dağıttı..
Sanırım bunun şerefine beni bi Pazartesi paklar!
6 yorum:
Ne hoş bir resim..
Pembe kazaklı şirine sen olmalısın :)
Maşallah..
Ben de ilk evlendiğim zamanlar doyamazdım annemde kalmaya :)
ama zamanla alışıyor insan, hem Allah hayatımızdan eksik etmesin,ara ara kalırsın ne güzel..
Mutlu haftalar olsun..
ve o tıkırtının annemden geldiğini bilmek..
!
zoooor :(
anne için de çok zor.
en azından aynı şehirdesiniz Dilhancığım uzakta olsa daha zor olurdu inan ...
zeliha; teşekkür ederim, evet o pembe kazaklı benim.. =) alışıcaz inşallah da, dönem dönem esiyolar işte.. =)
ayçikuşumm; sırf sen okursun diye bu postu yazmaktan vazgeçmiştim.. yani sen onca uzaklık çekerken ben özledim diye mızmızlanmaya utandım. ama yazdım.. pardon :/
zeynep; onun için daha zor sanırım..
burcu; inan en büyük tesellim o zaten.. arada bi tutuyor böyle krizim =)
Canim benim....... ........... ........ ............ .................
Yorum Gönder